Roy Moes

“Ik ga na de thee even naar het groene huis om te kijken waar Marilla heen is en met welke reden,” concludeerde de waardige vrouw tenslotte. “Hij gaat normaliter niet naar het dorp in deze tijd van het jaar, en hij gaat nooit langs. Als zijn knolzaad op zou zijn, zou hij zich niet netjes…

Op een middag in de eerste weken van juni zat ze daar. De zon schitterende door het raam, de boomgaard op de helling onder aan het huis stond in bloei met roze-witte bloemen die niet zouden misstaan op een bruiloft, en de lucht werd gevuld door het gezoem van honderden bijen.

Mevr. Rachel Lynde woonde net waar de hoofdweg van Avonlea een klein dal indook, geflankeerd door elzenbomen en bellenplanten en doorkruist door een beek waarvan de bron tot in het woud bij het huis van de oude Cuthbert lag.